Group1

You Gotta Make Do With What Ya Got

YGMDWWYG

In a far near future, a number of persons regard the past. What they are and do have no systematic or categorized names. One gives themselves a name, another another, and one does not. Their observations are again observed by the remnants of the past. The moment takes a different length of time, every time they observe. Sometimes turns are taken, other times they seem to be unable to bring order to themselves.

They see traces of the now we live in, the way matter mattered, and to whom, and why. It seems like an odd thing to do for these people, as they themselves simply seem to be. But they do not see as the past saw. They see with sight, smell, touch, hearing, gut. With the animate, the inanimate. A whole new world came by to see what the past world was.

The regarding persons use all this in order to improvise every possibility of past; a way to play out all the black anthropocenes which were cast into the void. However, even in their time, there was no agreement on wether this was a revival or simply a substitution. Something valuable, or something devaluating. Still, things like these mattered, for those to whom nothing mattered, turned into non-matter themselves.

What's in a name

Tripoli

Het Noord-Afrikaanse Tripoli, de hoofdstad van het huidige Libie, heeft een rijke geschiedenis. Let wel dit niet te verwarren met het Tripoli een paar honderd kilometer oostelijker, in Lebanon. Al sinds de Oudheid wordt de stad bewoond, onder andere door Feniciers en Romeinen. Gedurende de opmars van Islam bleek het een belangrijk knooppunt tussen de Levant, het Arabische Schiereiland en het westen van Afrika. De Libische hoofdstad kent echter een onderbelichte periode, namelijk de geflopte regionale filmindustrie.

Ten tijde van de opkomst van de commerciële filmindustrie maakte men in Tripoli aanstalten om flink in de ontwikkeling van filmstudio’s te investeren. Beroemdheden als Laurel & Hardy en … zorgden voor een verhoogde interesse in de komedie. Onverhoopt heeft men uit zucht naar voorspoed een belangrijk detail over het hoofd gezien. Tripoli produceerde noch importeerde bananen.

Voor menig komedie-act is de bananenschil een onmisbaar attribuut. Doch de Tripolitaanse bananenindustrie is nooit van de grond gekomen, juist door diezelfde grond, waarop geen enkele bananenboom zijn wortel wil schieten. Dit gemis heeft er dan ook voor gezorgd dat de Tripolitaan geen smaak heeft ontwikkeld voor deze vrucht. Zodoende wilde het zo zijn dat door deze ongelukkige situatie er uiteindelijk geen enkele komische film kon worden afgerond in Tripoli. Daar alle economische middelen waren aangewend op deze genre films, sloot de laatste filmstudio zijn deuren nog geen 8 jaar na opening.

Toch valt er iets positiefs te halen uit deze geschiedenis. Juist het gemis van de bananenschil en de massale economische stagnatie ten gevolge van de geflopte filmindustrie, maakte het dat een klein groepje werkloze acteurs zich met man en macht inzette om een oplossing te vinden voor gebieden waar men in eenzelfde situatie zat, of waar men in het gevaar was eenzelfde lot te ontvallen. Door de ligging aan de Middellandse Zee had men in Tripoli - in tegenstelling tot de banaan - geen tekort aan olijven. Uit overlevering wist men dat hiervan een vloeibare substantie kon worden gewonnen, genaamd olijfolie. Het zou dit wonderbaarlijke product zijn waarmee Tripoli wereldbekendheid zou maken. Wat bleek; het plaatsen van een kleine hoeveelheid van deze olie zorgde voor een haast identiek resultaat als een bananenschil. Uitglijden kon men vanaf toen ook zónder banaan.

En zo geschiedde het dat de als “TripOlie” gedoopte substantie zijn intrede maakte in de filmindustrie in het bijzonder, en de wereld in het algemeen.

WAARSCHUWING:
Let wel, TripOlie dient niet te worden verward met Trip Olie, een geestverruimend goed.

Matter matters

Improvisation
Decolonisation

Fantasy - Mirrors

To be broadened and / or expanded...

Non Matter
No Matter

Customising the / a world

Angela Olive Carter (later Pearce) (née Stalker; 7 May 1940 – 16 February 1992), who published under the name Angela Carter, was an English novelist, short story writer, poet, and journalist, known for her feminist, magical realism, and picaresque works. She is best known for her book The Bloody Chamber, which was published in 1979. In 2008, The Times ranked Carter tenth in their list of "The 50 greatest British writers since 1945".[1] In 2012, Nights at the Circus was selected as the best ever winner of the James Tait Black Memorial Prize.[2]

Magic Realism

Disenchantment

& Reenchantment

Some Feminism

I don't know

how all these

are connected

yet.

Mythology

Like European Folklore (Celtic, Norse, Baltic, Germanic, Balkan etc.
And their narratives and how they affect nature and/or the feminine gaze.
Interesting stories/characters: Blodeuwedd, Rhiannon, Ceridwen, Baba Yaga